Kadın: Dişi cinsten erişkin insan. 2. Evlenmiş kız. 3. “Bayan” anlamında kullanılan bin ünvan. 4. Analık veya veya
ev yönetimi bakımından gereken erdemleri olan.
Kadife: Yüzeyi belirli uzunlukta bırakılmış ham madde lifleriyle kaplı, parlak yumuşak kumaş.
Kadime: Eski. 2. Başlangıcı öncesi bilinmeyen. 3. Bir yere ayak basan varan, ulaşan.
Kadire: Güçlü. kuvvetli, gücü tükenmez olan.
Kadriye: Onur, değer.
Kamelya: Pembe, kırmızı, beyaz çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kamile: Olgun. 2. Tam mükemmel, kusursuz. 3. Yaşını başını almış, tecrübeli. 4. Çok bilgili kimse.
Kaniye: Elindekiyle yetinen. 2. Aklı yatmış, kabullenmiş.
Karakız: Esmer tenli kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi beyaz.
Kardelen: Nergisgillerden, baharda çok erken çiçek açan bir bitki.
Kaşife: Var olup da bilinmeyen herhangi bir şeyi meydana çıkaran.
Katibe: Kadın katip, kadın sekreter.
Katmer: Bir şeyi oluşturan katlardan her biri. 2. Arasına yağ veya kaymak sürülerek katlanmış yufka ekmeği.
Kaymak: Sütün yüzünde zar gibi toplanan, açık sarı renkli, koyu yağlı katman. 2. Bir şeyin en iyi ve en seçkin bölümü.
Kebar: İlk şafak.
Kebire: Büyük, ulu, yaşça büyük.
Keder: Kaygı, üzüntü, tasa.
Kelebek: Kanatları pullu, güzel narin bir hayvan.
Keriman: Eti açık, cömert.
Kerime: Kız evlat.
Kevser: Cennette bulunduğuna inanılan kutsal su.
Kezban: Yönetici kadın, kahya.
Kırçiçek: Kır çiçeği, yabani çiçekler.
Kısmet: Tanrı’nın her kişiye uygun gördüğü yaşama durumu, nasip. 2. Evlenme talihi.
Kıymet: Değer, bir şeyin niteliği.
Kızılca: Kırmızı renge çalan
Kızılcık: Kızıl renkli, küçük ekşimsi meyveleri olan ağaçcık.
Kibariye: Kibar, nazik kadın.
Kiraz: Kırmızı, küçük, etli, sulu meyveleri olan ağaç.
Kişwer: Krallık, ülke.
Konca: “Gonca” isminin bir başka söyleniş biçimi.
Koncagül: “Goncagül” isminin bir başka söyleniş biçimi.
Korgül: Kor renginde, kızıl gül.
Koza: İçinde tohum veya krizalit bulunan korunak.
Körpe: Tazeliği üstünde, daha büyümemiş. 2. Yeni yetişmekte olan.
Kudsiye: Kutsal, saygı uyandıran.
Kudsiyet: Kutsallık. 2. Saflık, anlık, temizlik.
Kuğu: Uzun, kıvrık boyunlu, geniş kanatlı ve gagalı bir su kuşu.
Kumral: Açık kestane renginde teni ve saçı olan kişi.
Kumru: Güvercin gibi, boz gri renkli sevimli bir kuş.
Kutay: Kutsal ay.
Kutgün: Uğurlu, kutsal zamanda doğan.
Kutlay: Uğurlu, şanslı ay.
Kutlu: Uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, ongun, mübarek.
Kutluay: Uğurlu, şanslı ay.
Kutlucan: Şanslı, uğurlu dost.
Kutlunaz: Şanslı nazenin.
Kutlunur: Şans ışığı veren.
Kutlusun: Şanslısın, uğurlusun.
Kutsal: Güçlü bir dini saygı uyandıran veya uyandırması gereken, mukaddes. 2. Tapınılacak veya yolunda can verilecek derecede sevilen. 3. Üstüne titrenilen. 4. Tanrı’ya adanmış olan, tanrısal.
Kutsel: Uğurlu, coşkulu.
Kübra: En büyük, çok büyük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder